Pri mi, plu

Laboratorie 
Pasintmonate mi fariĝis 32-jara. Rigardinte mian pasintan vivon mi vidas iujn realigojn sed ankaŭ sufiĉe da malsukcesojn. Alveninte en 1999 en Usono por mia doktoreco pri fiziko, mi ankoraŭ ne sukcesis finigi mian sciencan projekton. Pasinjare la aferoj komencis ja iri pli glate, sed, se mi ne strebas sufiĉe, mi ne estos preta nek en 2006. Hieraŭ iuj el miaj klaskolegoj ja obtenis iliajn doktorecajn diplomojn, aliaj ankoraŭ ne. Sed vidinte la doktoriĝan ceremonion tamen ne sentigis min tre bone. Mi ne sentis envion, sed honton ke mi ne plu bonis. Mi kutimis vagadi en miaj ideoj pri pli bona mondo, sed vere faris nenion por plibonigi ĝin. Mi vidis la landon kie mi vivas nun (Usono) atakinte aliajn landojn, malrespektinte la homajn rajtojn kaj aplikinte “duoblajn standardojn” en sia ekstera politiko. Sed mi komencis laciĝi kritiki ĝin. Mia kritiko tute ne helpis. Mi scipovas 6 lingvojn, praktikas tajĝiĉŭanon kaj karateon, havas dufiĉe da konojn pri multaj aferoj, sed ja estas unu sola maniero en kiu mi povas esti karakterizata en tiu ĉi mondo profesie: kiel fizikisto. Mia scienca esploro konektas kun la nuklea fuzio kiel nepolucia energisurso. Se iutage ĝi realos, la nuntempa poluciado povos malaperi kaj ĉiuj homoj disponeblos malmultekostan elektron. Kaj nun finiginte mian doktorecon mi vere povos helpi tiun ĉi mondon plibonigi. Nur per miaj fakaj konoj mi povas konstrui kie la politikistoj kaj monoaviduloj ŝtelas kaj detruas. Se mi ne strebas sufiĉe por fini mian parton de laboro, mi ne rajtas postuli nenion de aliaj.
Future mi skribos plu pli pri mia laboro.