La tero malrapide vekiĝas. Hieraŭ mi vidis en la arbaro la unuai herberoj. Baldaŭ la verdo regnos denove. Intertempe mi advancis unu plu grado en mia karateo lerteco (sabate). La ekzameno daŭris preskaŭ 5 horojn, ĉar 7 personoj ekzameniĝis pri nigra zono. Kaj kiam mi ekpreparis hejmi, mia veturila motoro ne volis ekiri, tute morta. La veturilo restis en la parkeji ĝis lunde, kiam ekiris je la unua probo!
Dimanĉe mi veturis al ls rumana eklezio, kie oni aknaŭ preĝis por la mortinta papo Johano Paŭlo la dua. Li vere estis tre bona homo. Mi atendas aliajn librojn en Esperanto, sed hodiaŭ la poŝto ankoraŭ ne alportis ilin. Mia projekto pri la planeto Bendis klariĝas, sed ankoraŭ oni ne scias kiam mi vere koencos verki. Lastnokte mi aŭskultis muzikon de Vangelis ("Revo" de sur "Opero Sovaĝo" kaj partoj de "Masko" kaj "Grundo Festoj"). Oni vere sentas la naturon kiam tiu ĉi muziko alfluas ĉe niaj animoj. Mi povis aŭskulti la herbon kreskinte ekstere, la burĝonoj de la arboj kreskinte, la insektoj vekiĝantaj en la varmeta aero de l'nokto.
Mia animo
Estas verda folio nun
La lunradioj banas ĝin
En la muziko de la herbo kreskanta.
Tiu ĉi naturo vekiĝanta
Kreskas denove ĉielen
Kvankam tro multaj ŝoseoj ĝin tranĉas
Kvankam tro multaj urboj ĝin sufokas.
La sama naturo vekiĝas ĉiu jare
Renaskanta el niaj "civilizaj" murdoj.
Kvankam ĉiu jare pli malforta,
Kvankam ĉiu jare pli malgranda,
Ĝi turnas sian vizaĝon al vivo.
No comments:
Post a Comment